ایالات متحده ایران یا ایالات متحده آمریکا
و اما این مسئله خلیج عربی که هرچند سال یک بار مطرح می شود و گویا تیری در تاریکی است که هیچگاه به هدف اصابت نمی کند از آن دست مسائلی است که نتیجه ای جز چالش و تنش برای بازیگران آن نخواهد داشت.
موضوعات این چنینی به طور کلی از دو جهت و در دو ساحت قابل بررسی است؛ اول ساحت حقیقت شناسانه و دوم ساحت واقع بینانه؛ وقتی ما در جایگاه حقیقت شناسانه قرار می گیریم، بحث به غایت پوچ و خالی از معنا خواهد بود؛ به این معنا که مرزهای جغرافیایی و سیاسی بین کشورها، مرزهایی تصنعی و غیر حقیقی است و نه تنها بر روی کره زمین بلکه در عالم ( Universe ) هیچ دوگانه و یا چند گانه ای وجود ندارد؛ محدوده جغرافیایی ایران، محدوده جغرافیایی افغانستان، هند، برزیل، کانادا، فرانسه، اسکاندیناوی، اقیانوسیه و... و عباراتی از این دست، همگی محصول و ساخته و پرداخته بشر است و هیچ حقیقتی در پس پرده نیست؛ همه کره زمین و آنچه درون آن است با تمام جزئیاتش، در واقع در یونیورس قابل توجه و اعتنا نیست؛ آنگاه ما نشسته ایم بحث می کنیم کجا ایران است، کدام منطقه متعلق به افغانستان است، کجا در محدوده سیاسی و جغرافیایی زیمبابوه است و.... به قول حافظ شیرازی :
در محفلی که خورشید اندر شمار ذره است
خود را بزرگ دیدن شرط ادب نباشد
بله در این محفل، خورشید هم در حد یک ذره است و به چشم نخواهد آمد...
اما در ساحت واقع بینانه، قضیه بسیار متفاوت خواهد بود؛ متر به متر مرزهای کشورها دائما در حال رصد شدن است و مطابق قواعد بین المللی هیچ دولتی حق تعرض به مرز سایر ممالک را نخواهد داشت؛ همین مرزهایی که طی هزاران سال دستخوش تغییرات فاحشی بوده اند و امروز به این شکل در آمده اند دارای احترام بین المللی هستند و ما امروز قادر نخواهیم بود بر اساس تاریخ چندین هزار ساله، مدعی مالکیت بر اراضی تحت مالکیت سایر دولت ها شویم. این یک مسئله عادی و قابل فهم است برای همه و هیچ کس در آن کوچکترین تردیدی وارد نمی کند...
اما و اما اگر کسی، گروهی یا دولتی بخواهد این قواعد را بر هم زند قطعا برنده این داستان ما ایرانیان خواهیم بود؛ ما الان خیلی راحت می توانیم محدوده قلمرو پادشاهی و امپراطوری " هخامنشیان " را بر روی نقشه ترسیم کنیم و با توجه به سبق مالکیت، مدعی آن اراضی شویم؛ حتی برخی اسناد تاریخی نشان داده اند که آمریکا خیلی قبل تر از کریستف کلمب، توسط هخامنشان کشف شده بوده است ولی ظاهرا بنا به دلایل تاریخی که بررسی آن در این مجال نمی گنجد، به شکل گسترده در آنجا مستقر نشده اند ولی همین استدلال هم می تواند محملی باشد بر ادعای مالکیت ایران بر ایالات متحده آمریکا؛ به بیان دیگر آن قدر که ما دلیل داریم که بگوئیم " ایالات متحده ایران " آن قدر دلیلی وجود ندارد که بگوئیم " خلیج عربی " .
بنابراین بهتر است که ما یا " حقیقت بینانه " در کمال صلح و دوستی در کنار هم زندگی کنیم و این مرزهای تصنعی را در هم شکنیم که احتمالا امری غیر ممکن و ناشدنی است و یا دست کم به مرزهای یکدیگر مطابق قواعد بین المللی احترام بگذاریم.
"حسن محمدی نویسی"