چرا کوروش، کبیر است؛ به روایت دکتر محمدی

 

شاید برای خیلی ها این سوال پیش بیاید که آیا واقعا کوروش، کبیر بوده است و دقیقا چه کرده است که باعث شده است چنین لقبی را به خود بگیرد؟ آیا این موضوع در واقع انعکاسی از خودشیفتگی ما ایرانیان است؟ و یا اینکه حقیقتی در پس این قضیه وجود دارد؟

من همیشه فکر می کنم که امروز در سال 2025 و یا به عبارتی سال 1404 خورشیدی صحبت کردن بر سر حقوق بشر کار خیلی سختی نیست خصوصا اینکه من در قامت یک پژوهشگر یا معلم یا هر چیز دیگر بخواهم سنگ حقوق بشر را به سینه بزنم و دقیقا هنر کوروش بزرگ که او را در تاریخ بشر بینظیر کرده است همین است؛ اینکه یک امپراطور بلامنازع آن هم چند هزار سال پیش که هیچ کس نمی دانسته حقوق بشر خوردنی است یا پوشیدنی، حقوقی اساسی و بنیادی را برای سرزمین های تحت سیطره خود در نظر گرفته است موضوعی است که احتمالا فقط بتوان در قالب معجزه از آن سخن به میان آورد. تصور کنید آن زمان نه چیزی وجود داشته تحت عنوان فشار افکار عمومی و نه رسانه های پیشرفته و نه هیچ یک از امکانات امروزی و فضا کاملا برای تاخت و تاز او مهیا بوده است؛ اما او نه تنها متعرض هیچ انسانی نشده است بلکه آمده است منشور حقوق انسان را تدوین و اجرا کرده است.

امروز در سال 2025 ما حتی قادر نیستیم ژست کوروش را به خود بگیریم و وانمود کنیم که حامی حقوق بشر هستیم و حتی در صحبت و کلام مان نمی توانیم مطابق چارچوب حقوق بشر صحبت کنیم؛ فجایع انسانی که در چند قرن اخیر در نقاط مختلف دنیا رخ داده است گواه بر همین مدعاست. آن وقت در طرف مقابل ما با یک چهره درخشانی به نام کوروش مواجه هستیم که چند هزار سال قبل صراحتا خونریزی را مذمت می کند و نه فقط مذمت کلامی بلکه در عمل هم این موضوع را به خوبی اثبات می کند؛ او حتی به سرزمین فتح شده صراحتا اعلام می کند در زبان، در اعتقاد، در دین و در فرهنگ و... خود اختیار و آزادی کامل دارد و هیچ کس حق ندارد این آزادی را از کسی یا ملتی سلب کند.

ما اگر امروز مدیر یک دبستان باشیم و یا حتی صاحب یک مغازه فلافلی نسبتا پر رونق باشیم بادی عجیب در سرمان می پیچد که بله ما چنین و ما چنان و... آن وقت یک امپراطور در چند هزار سال قبل، این چنین متواضعانه برخورد می کند و در مدار انسانیت و اخلاق حرکت می کند و همین برای آنکه ما بگوئیم " کوروش کبیر " کافی است.

"حسن محمدی نویسی"